ادعیه اسلامی, دریایی از معارف بلند است که از زبان معصومین(ع) در این قالب بیان شده است. برای کسانی که در پی ارتقای سطح خواستههای خویش از پیشگاه خدای متعالند, مناسب است که در مضمون دعاها دقت بیشتری کنند. برای مبلّغان عزیز نیز شایسته است که یکی از محورهای تبلیغی خویش را در زمینه معارف دینی و مسائل تربیتی و سازنده, مضامین ادعیه و شرح و تبیین آنها قرار دهند, چه به صورت انتخاب یک یا چند دعا و شرح و توضیح فقراتِ آن و چه به صورت تحلیل موضوعیِ مفاهیم دعاها.در این مختصر, مجال دستهبندی همه محتویات ادعیه نیست. به عنوان نمونه به چند محور و مبحث اشاره میشود:
1ـ آمرزش خواهی
ماه رمضان طبق روایات بسیار و ادعیه, ماه آمرزش و مغفرت الهی است.
به تناسب همین معنا بخش عمدهای از خواستههای ما در دعاها, طلب آمرزش از درگاه خداوند است و این که از گناهان درگذرد و مبادا این ماه سپری شود و همچنان بار گناهانِ نابخشوده برگردن ما سنگینی کند.
از دعاهای هر شب این است:
«اَعوذُ بجلال وجهک الکریم اَن ینقضی عنّی شهر رمضان...»
این مضمون در بسیاری از دعاها و مناجاتهای این ماه دیده میشود و راستی هم بدون آن, انسان از برکات این ماه محروم میماند.
2ـ حج و زیارت خانه خدا
انجام حج و اعمال مناسک آن و تعظیم شعائر, زمینهای برای شمول مغفرتِ الهی است. در دعاهای متعدد این ماه, توفیق زیارت خانه خدا و حرم پیامبر خواسته شده است و چون شبهای قدر طبق خواستهها و عملهای ما و مشیّت الهی, شبهای تعیین سرنوشت و مقدّرات است, با اصرار از خدا خواسته شده که در مقدّرات حتمی این ماه, ناممان را جزء زائران بیتالله الحرام ثبت کند.
در دعای هر شب است:
«... و أنْ تَجْعَلَ لی فی عامی هذا إلی بَیْتِکَ الحرامِ سَبیلاً حِجَّةً مَبرورةً ...».
در دعای هر شب است (پس از دعای افتتاح):
«... أن تَکْتُبَنی مِن حُجّاج بَیتکَ الحرامِ المَبرورُ حَجُّهم ...».
در اعمال شب نوزدهم است:
«اَللّهمَ اجْعَل فیما تَقْضی و تقدّرُ مِن الأمرِ المَحْتومِ ...».
و موارد متعدد دیگر از جمله دعای پس از افتتاح.
3ـ شهادت طلبی
از ارزشهای مهم مکتبی, شهادت طلبی و آرزوی کشته شدن در راه خداست. امیرالمؤمنین(ع) هم سالها در انتظار فوز شهادت بود. شهادت طلبی مرحله والای وارستگی از تعلّقات دنیوی و دل بستگی به آخرت است.
در اعمال مشترکه ماه رمضان از جمله در دعایی این خواسته مطرح است:
«أسئَلَک أن تَجْعَلَ وَفاتی قَتلاً فی سبیلک تَحتَ رایةِ نبیّک مَعَ اولیائِک ...».
از جمله در دعای دوازدهم از اعمال شبهای ماه رمضان بعد از دعای افتتاح میخوانیم:
«وَقَتْلاً فی سَبیلِکَ فَوِفِّق لَنا».
4ـ نجات از دوزخ و ورود به بهشت
در آخرت, سرانجامِ همه انسانها روشن میشود. برنده کسی است که با اعمالش, یا با برخورداری از غفران الهی از عذاب نجات یابد و بهشتی شود.
![]() |
درخواست نجات از جهنّم و برائت از آتش و همچنین ورود به بهشت و برخورداری از انواع نعمتهای الهی, از خواستههای دیگر مطرح در دعاهای این ماه است. از جمله در دعای پس از افتتاح میخوانیم:
«و من ثمار مِنَ النّارِ فاکتُبْ لَنا وَ فی جَهنَّم فلا تَغُلَّنا...».
در دعای پس از ابوحمزه ثمالی هم (یا عُدَّتی فی شِدَّتی...) این مضامین مطرح است.
5ـ نعمتهای دنیوی
اسلام, هم دنیای انسان را تأمین میکند و هم سعادت اخروی او را. در دعاهای این ماه, هم خواستههای معنوی و نیازهای اخروی مطرح است و هم خواستههای دنیوی و مادّی. و این جامعیّت اسلام را میرساند.
در دعای هر روز ماه «اللّهم اَدْخِل علی أهلِ القبور...» از جمله خواستههای ما بینیازی فقیران, سیری گرسنگان, پوشش بیجامگان, ادای قرض بدهکاران, گشایش برای گرفتاران, بازگشت غریبان, آزادی اسیران, اصلاح امور و شفای بیماریها مطرح است.
در دعای شب بیست و سوم نیز, در کنار حج و زیارت, طول عمر و وسعت رزق خواسته شده است:
«وَاجْعَل فیما تقضی و تُقّدر اَن تُطیلَ عُمری, تُوسِّعَ علیَّ فی رِزقی».
طول عمر در طاعت الهی و وسعت رزق از راه حلال, از بهترین خواستههای بندگان است.
6ـ اوصاف خدا و درس توحید
این محور نه به عنوان یک خواسته, بلکه به صورت توجّه دادن به اوصاف خداوند, در بیشتر دعاهای این ماه مطرح است. و درس توحید را از ادعیه منقوله میتوان آموخت.
دعای جوشن کبیر, سراسر نامهای پروردگار و اوصاف اوست. دعای افتتاح, دعای ابوحمزه ثمالی, دعای سحرهای ماه رمضان «اللهُ إنّی اَسْئَلُکَ مِنْ بَهائِکَ...», «الهی لا تُؤدِّبنْی بِعُقُوبَتِک...», دعای ششم از اعمال هر شب و روز ماه «یا ذَا الّذی کانَ قبلَ کُلِّ شیء...», دعای هر روز و بعد از هر نماز «یا علیّ یا عظیم...» و دهها دعای دیگر, همه مبیّن اوصاف خداست و این که او را چگونه باید بشناسیم همچنین تسبیحات صدگانه پروردگار (دعایی با ده بخش که هر کدام حاوی دهبار «سبحانَ» است) از جمله ادعیهای است که صفات خدا را میشناساند.
7ـ اهل بیت عصمت(ع)
محور دیگری که در دعاها مطرح است توجه دادن به مقام, فضیلت, جایگاه و نقش ائمه و عترت پیامبر(ص) است. یادکرد پیوسته و همه روزه آنان,نوعی تجدید عهد با «ولایت» و پیوند با «اهل بیت» است.
در دعای افتتاح یکایک معصومین یاد میشوند. و نیز در عمل سوم از اعمال روزههای ماه رمضان, یک به یک با القاب و مشخّصات و ویژگیهای ائمه اطهار نام برده شده است. این بخش از ادعیه نیز, تقویت کننده مبانی اعتقادی امامت و ولایت را تحکیم میکند و پیوند روحی با آنان را استوارتر میسازد.
8ـ نزول قرآن
ماه رمضان, ماه نزول قرآن است. به ویژه شب قدر که به تصریح سوره قدر در این شب, قرآن نازل شده است. در دعاها نیز به این مضمون اشاره شده تا بندگان الهی به فضیلت ماه و وظایف عبادی در تلاوت کلام خدا بیشتر توجه کنند.
در دعای «یا علی یا عظیم» آمده است:
«الّذی أنزلتَ فیهِ القرآن ...».
در دعای هر روز آمده است:
«اللّهم هذا شهرُ رمضان الّذی أنزلتَ فیه القرآن...».
در چندین دعای شب اول رمضان, در دعای قرآن بر سر گرفتن در شبهای قدر «اَسْئَلُکَ بِکِتابِکَ المُنْزَل فیه» و موارد دیگر به این حقیقت اشاره شده است. باشد که مؤمنان, با قرآن بیشتر مأنوس باشند و از فیض تلاوت و تدبّر بهرهمند شوند.
از آن جا که بیش از دعاهای دیگر,خواندن دعای افتتاح در این ماه متداول است, مناسب است که محتوای این دعا برای مردم تشریح شود. با یک نگاه اجمالی میبینیم که سرفصلهای مهم و مضامین عمده این دعا اینهاست:
1. صفات متعالی خداوند, درس توحید و معارف اعتقادی؛
2. بیان نعمتها و بزرگواریها و کرامتهای الهی در حق انسان و خطاپوشی او (عبودیّت)؛
3. صلوات بر چهارده معصوم (پیوند ولایی با اهل بیت)؛
4. دعا برای ظهور امام زمان و تشکیل دولت کریمه (بینش سیاسی شیعه)؛
5. جایگاه و نقش رهبری و ولایت در جامعه «اللهم به شَعْثَنا ... تا «اله الحق آمین».
6. شکوه به درگاه خدا و التجا برای فرج امام زمان(عج) (بحث انتظار و آینده)؛