«چون انسان موجودی طبیعی و وابسته به زمان و مکان است، همواره می‌خواهد خدا را با خود و دیگران مقایسه کند و صفات مخلوقات را بر او جاری کند. برای بیرون آوردن انسان از این اشتباه، این قدر در نماز، تسبیح و تکبیر وارد شده تا به انسان یادآور شود که خداوند، بزرگتر از این است که دارای اوصاف مخلوقات خود باشد.»(1)
«در تفسیر عبارت "الذی خلقنی فهو یهدین" می‌فرمودند: هدایت دو معنا دارد، یکی «ارائه طریق» و دوم «ایصال الی المطلوب.» ارائه طریق به این نحو است که مثلا اگر شما به کسی گفتید خانه فلانی کجاست، می‌گوید از فلان کوچه برو، سمت چپ، پلاک چند. اما «ایصال الی المطلوب» این است که دست شما را بگیرد و تا در خانه، شما را برساند. هر دو نوع هدایت از افعال پروردگار است؛ اما ایصال الی المطلوب، مخصوص مومنان و اهل تقواست. پس اگر کسی می‌خواهد که دستش را بگیرند تا به مقصد برسد، باید تقوا پیشه کند.»(2)
ایشان همواره تاکید داشتند که موقع نماز، لباس نمازگزار مرتب باشد. می‌فرمودند: «متوجه باشید که با خدا می‌خواهید صحبت کنید.»(3)
در مورد توبه می‌فرمودند: «هر گاه مرتکب گناهی شدید، در توبه عجله کنید. چون اگر توبه نکردید، اثر گناه در روح شما باقی می‌ماند و برای دفعات بعد، خودداری از گناه مشکل‌تر خواهد شد.»(4)
ایشان می‌فرمودند: «روز قیامت خداوند می‌تواند جزای هر کس را خصوصی به او بدهد. اما این که همه را یک جا جمع می‌کند، برای این است که مقام اهل بیت را به همه نشان دهد.»(5)
پیوسته برای رضای خداوند متعال خیرخواه مردم باشید. از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل است که فرمود: «ان اعظم الناس منزلة عندالله یوم القیامة، امشاهم فی ارضه بالنصیحة لخلقه»؛ در روز قیامت با منزلت‌ترین مردم نزد خداوند، کسی است که در راه خیرخواهی برای خلق خدا، او کوشاترین آنان باشد و بیش از دیگران گام بردارد.
و از امام صادق علیه السلام نقل است که فرمود: «علیک بالنصح لله فی خلقه، قلن تلقاه بعمل افضل منه»؛ بر تو باد که برای خدا خیرخواه خلق خدا باشی، زیرا هرگز خداوند را با عملی بهتر از آن دیدار نخواهی کرد.»(6)
پی‌نوشت‌ها:
1- محمد الهی خراسانی، 1384، مروارید علم و عمل، درنگی در زندگی و آموزه‌های عالم ربانی آیة الله میرزا حسنعلی مروارید، مشهد(چاپ یکم)، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، ص 79.
2- همان، صص 77 ـ 78.
3- همان، ص 81 .
4- همان، ص 82.
5- همان، ص 79.
6- همان، ص 88.
