مامون خلیفه عباسی که تحمل محبوبیت امام رضا علیه السلام را نداشت و آن حضرت را سد راه اهداف پلید خودمی‏دانست، در آخر صفر سال 203 ه . ق در سن 55 سالگی ایشان را به شهادت رساند.[1]

علامه مجلسی می‏نویسد: حق همان است که بزرگان بدان باور دارند که حضرت رضا علیه‏السلام به وسیله سم مأمونـ که نفرین خدا بر او و دیگر غاصبان و ستمگران باد ـ شهید شده است». 

از اهل سنت و دیگران نیز گروه بسیاری از دانشمندان و مورخان هستند که منکر مرگ طبیعی امام(ع) بوده و یا لااقل مسمومیت وی را قولی مرحج دانسته‏اند، مانند این افراد: ابن حجر ، ابن صباغ مالکی، مسعودی، قندوزی، جرجی زیدان، ابوبکر خوارزمی، احمد شلبی، ابوالفرج اصفهانی، ابوزکریا موصلی، ابن طباطبا، شبلنجی، سمعانی، ابن ماجه و دکتر کامل مصطفی شیبی و...

آن حضرت در نقطه ای از سناباد که بعدها مشهد الرضا نام گرفت، به خاک سپرده شد.

در این نمایه با 6 مقاله، واقعه ی جانگداز شهادت امام رضا (ع) تبیین می شود. 

[1]مروج الذهب، 3/441؛عیون اخبار الرضا 1/19؛ اعلام الوری 303، موالید الائمه و وفیاتهم 125، به نقل کتاب امام علی بن موسی الرضا منادی توحید و امامت، ص 172 .